Ne çok duyarız çevremizden bu cümleyi öyle değil mi? Kimseler ziyaret
etmez, kapımız çalmaz oldu diye yakınılır sık sık. Mesafeler ve trafik, telefon ile kutlamanın bahanesidir. Devir cep telefonlarının devri. İtiraf edeyim bayram tebriği için ben de tüm iletişim kanalları arasından en çok cep telefonunu kullanıyorum, pek çoğumuz gibi. Tüm kişiselleştirilmelerden arındırılmış standart mesajlar alıp o mesajları olduğu gibi kendi telefon listelerimizdekilere iletiyoruz.
Çoğumuz komşularımızı bile tanımıyoruz, öyle değil mi? Evden işe, işten eve hızlı bir temponun içindeyiz. Marketlere gittiğimizde kaçımız bayram şekeri ya da çikolatası alıyoruz acaba?
Evet, belki geleneklerimizi aynen devam ettirme konusunda ailece biz de çok başarılı olamadık. Kapımız, bayram günlerinde çiçek / mendil almak isteyen çocuklar tarafından nadiren çalınıyor. Bizler de çeşitli bahanelerle büyüklerimizin tamamını ziyaret edemiyoruz.
Ancak yine de bayram günleri, ailemiz ile geceli-gündüzlü vakit geçirmemizi sağlayan harika fırsatlar doğuyor. Bu özel günleri belki evimizde, belki ziyaretlerde, belki de şehir dışında geçiriyoruz. Nerede olursak olalım, üçümüz başbaşa birbirimize doyarak geçiriyoruz. Aklımızda ne yetiştirilmesi gereken bir sunum, ne yapılması gereken bir bütçe hesabı…Sadece “biz”.
İster el öpmeye giderek, ister çekirdek ailelerimize doyarak, ağız tadıyla güzel bayram ve bayram tadında bir ömür hepimizi bekliyor olsun.
Filed under: Bayram |
Bir Cevap Yazın