Boracık sanırım 2 aylıktı, her yol koşuluna dayanıklı bir araba alma isteğim. Bir kaç bebek mağazası gezdikten sonra, kararımı vermiştim bile; Bugaboo Camelon olmalıydı.
Kararı vermesi kolay olmasına kolaydı da, satın alma kararını almak ve babamızı ikna etmek çok kolay değildi. Nedeni de hepimizin tahmin edebileceği gibi tamamen duygusaldı.
Allem ettim, kallem ettim, pazarlıklar yaptım, nakit dedim. Sonunda Kırmızı tenteli, siyah tabanlı, koca lastikli ve de serçe parmağı ile bile kullanabildiğimiz Bugaboo’muza kavuştuk. Ama yetinmedim, kışın üşümesin miniğim diye orjinal battaniyesini (footmuff), birlikte gezerken ben de kahvemi içerim diye ilave aksesuarını ve de yazın oğlum terlemesin diye yazlık tentesini aldım.
Çok zamanımız geçti Bugaboo ile, dergilere çıktık (ki bu blogda bir yerlerde olmalı) sahilde uyuduk, ormanda yürüdük, Barcelona, Zagrep ve Siplit’i gezdik. Tabii ki Saros, İzmir, Datça ve Bodrum havaları da aldık. Ne Polenezköy ormanları, ne adalar modalar eksik kaldı.
Bir zaman sevgili Aslı söylemişti, Siz 4 kişilik bir ailesiniz diye, hakikaten ailemizin bir ferdi olarak baktık hep ona.
Ama artık veda zamanı. Artık oğlum büyüdü ve ürünü depolayıp hatıra olarak saklama fikrime eşim hiç sıcak bakmıyor.
Bugaboo’muza yeni bir aile arıyoruz.
Filed under: Bugaboo | Tagged: Bugaboo, Bugaboo Camelon |
Melegim Boram 
Yorum bırakın